جدایی بحرین از ایران، رفراندوم دروغین و گناه نابخشودنی است - هوای اصفهان

به گزارش هوای اصفهان، کتاب گناه نابخشودنی ـ جدایی بحرین از ایران ـ رفراندوم دروغین تألیف احمد اقتداری به تلاش امیرحسین مرادخانی، توسط انتشارات مرکز دائرةالمعارف عظیم اسلامی(مرکز پژوهش های ایرانی و اسلامی) منتشر شد.

زنده یاد احمد اقتداری را به حق می توان پدر مطالعات خلیج فارس شناسی در ایران نامید. هرچند پیش از او عظیمانی چون سدیدالسلطنه، عباس اقبال آشتیانی، صادق نشأت، محیط طباطبایی آثاری ارزشمند در تاریخ و جغرافیای خلیج فارس پدید آوردند، اما آثار احمد اقتداری درباره خلیج فارس دارای ویژگی هایی است که آن را از آثار دیگران متمایز می کند. بارزترین این ویژگی ها توجه او به منافع ملی ـ تاریخی و به حق ایران در آبهای خلیج فارس است، زیرا احمد اقتداری زاده زمانه ای بود که بیگانگان، آشکار و نهان، چشم طمع به منافع تاریخی ایران در کرانه های خلیج فارس دوخته و برای رسیدن به هدفهای خود دست به اقدام و عمل گگردده بودند. روحیه ایران خواهی وی که این دست اندازی های بیگانگان به منافع ملی ایرانیان را بر نمی تابید، او را بر آن داشت تا با تالیف آثاری درباره پیشینه حضور تاریخی ایرانیان در کرانه های خلیج فارس به این سیاست ها پاسخی در خور دهد.

این کتاب نمونه ای ازاین دست آثار اوست. وی در پیشگفتار این کتاب به آنالیز اسناد منتشرشده دستگاه های سیاسی و امنیتی بریتانیا و شرایط سیاسی ایران در دوره سلطنت رضاشاه و گفت وگوهای دیپلماتیک ایران و بریتانیا بر سر مساله بحرین در آن موقع و چگونگی زمینه چینی های بریتانیا، برای جدایی رسمی بحرین از ایران در دوره محمدرضاشاه پهلوی و نظرسنجی دروغین ویتوریو گیچیاردی، نماینده سازمان ملل، در موضوع استقلال این جزیره از ایران، به غلط نام رفراندوم به خود گرفته، می پردازد. وی در این کتاب به تاریخ بحرین از روزگاران باستان و حضور ایرانیان در بحرین از روزگاران هخامنشیان تا برآمدن آفتاب اسلام و تاریخ این جزیره، از شروع دوره اسلامی تا جدایی رسمی آن از ایران در دوره پهلوی دوم، با استناد به یافته های باستان شناسی و منابع تاریخی و سندهای منتشر شده پرداخته است. در سرانجام، تذکر این نکته لازم است که عنوان کتاب، برگزیده و انتخاب زنده یاد استاد احمد اقتداری است.

در مقدمه کتاب به قلم شادروان استاد احمد اقتداری آمده است: بحرین، مجمع الجزایری که با سواحل شمالی شبه جزیرۀ عربستان سعودی (منطقۀ لحساء = الأحساء) به روزگاری دراز، از پیش از هخامنشیان، و از دورۀ تسلط اشکانیان بر خلیج فارس و غرب ایران، جزئی از آب و خاک ایران بوده است، و به روزگار ساسانیان ایالت میش ماهیگ نامیده می شده و مستقیماً با دربار تیسفون مربوط بوده است. در سده های اخیر یعنی در اوایل دورۀ قاجاریه، پس از اخراج پرتغالی ها از جزیرۀ هرموز و شرق آفریقا و با ورود اروپائیان به خلیج فارس و رقابت دولت های هلند و انگلیس و فرانسه و آلمان، برخلاف همۀ اصولِ قوانین بین المللی، بحرین به تصرف بلامنازع انگلستان درآمد. انگلستان نیز برای حفظ منافع و اعمال سیاست های استعماری اش، با شیوخ عرب سواحل جنوبی خلیج فارس قراردادهایی منعقد ساخت و بحرین را رسماً و عملاً و نه قانوناً از ایران جدا کرد و تحت تصرف حاکم عرب آن ناحیه، شیخ عیسی آل خلیفه قرار داد. ایران تا روزگار محمدرضاشاه پهلوی از قبول این تصرف غیرقانونی خودداری کرد؛ خاصه در دورۀ احمد شاه قاجار و رضاشاه پهلوی، مذاکرات و مجادلاتی بین ایران و انگلستان صورت گرفت که نه احمد شاه قاجار و نه رضاشاه پهلوی، این جدایی غیرقانونی و استعماری را قبول نکردند و تا زمان سلطنت محمدرضاشاه، بحرین جزئی از ایران قلمداد می شد و تمبر پست بحرین مانند تمبر پست داخلۀ ایران بوده و عبور و مرور اتباع ایران و بحرین، نیازی به اخذ ویزای متعارف نداشت.

با خروج انگلستان از کانال سوئز و خلیج فارس (البته صوری و غیرواقعی) و تشکیل دولت امارات متحدۀ عربی، بنابر تدبیر مکارانۀ انگلستان، سازمان ملل متحد طرحی پیشنهاد کرد که در بحرین رفراندومی برگزار گردد. شاه ایران قبول کرد و ظاهراً مردی به نام گیچی یاردی از طرف سازمان ملل، مأمور این رفراندوم شد. او ادعا کرد که: رفراندوم نموده و مردم بحرین قبول نموده اند که از ایران جدا شوند. این رفراندومِ مصلحتی و دروغین، مورد قبول پادشاه ایران نهاده شد و در مجلس شورای ملی نیز تصویب شد و متعاقباً بحرین را از ایران جدا کردند و این گناه نابخگرددنی را مرتکب شدند. بحرین در طول تاریخ، همیشه جزئی از سرزمین ایران بوده است و هشتاد درصد مردم آنجا شیعه و فارسی زبان و از نواحی لارستان، خوزستان، بلوچستان، بوشهر، دشتستان و هرموزگان هستند؛ آنان هرگز این رفراندوم ساختگی و دروغین را به رسمیت نشناخته و نپذیرفته اند.

حکومت بحرین در سال های اخیر، فارسی زبانان شیعه بحرین را مورد آزار و شکنجه و کشتار قرار داده است که در نتیجه، جمعی به ایران و جمعی به اقصی نقاط اروپا و آمریکا مهاجرت نموده اند. البته در همان سال 1350 ش به حسب توافق پادشاه ایران و دولت انگلستان، سه جزیره تمب عظیم و تمب کوچک و ابوموسی به تصرف ارتش ایران درآمد و شاید تنها دلیل این توافق و این گناه عظیم، همین امکان واگذاری سه جزیره به ایران و استقرار ارتش ایران در آن جزایر بوده است. خود پادشاه ایران هم از آن بیم داشته که بعد از او، مردم ایران این اقدام را به حساب خیانت وی بگذارند و نه خدمت (خاطرات عَلَم به نقل از مجله بخارا). اکنون این کتاب درباره همه آن مسائل نوشته شده و امید است که دست کم ایرانیانِ ایراندوست از آن درس عبرتی گیرند و به کمک هموطنان بحرینی خود بشتابند.

کتاب گناه نابخگرددنی ـ جدایی بحرین از ایران ـ رفراندوم دروغین تألیف استاد احمد اقتداری و به تلاش امیرحسین مرادخانی، در160 صفحه و بهای 185 هزار تومان، توسط انتشارات مرکز دائرةالمعارف عظیم اسلامی با شمارگان 500 نسخه به چاپ رسیده است.