ریشه ضرب المثل دست کسی را توی حنا گذاشتن از کجا آمده؟ - هوای اصفهان

به گزارش هوای اصفهان، ریشه ضرب المثل دست کسی را توی حنا گذاشتن به زمانی باز می شود که زنان و مردان برای درمان سردد و یا زیبایی مو، گیسو و ریش و سیبیل خود را حنا می بستند.

ریشه ضرب المثل دست کسی را توی حنا گذاشتن

این ضرب المثل را در باره کسی به کار می برند که وسط کاری تنها گذاشته شده باشد یا در وضعیتی قرار گرفته باشد که هیچ کاری از او بر نیاید.

در گذشته که وسایل آرایش و زیبایی به فراوانی امروز نبود، مردان و زنان دست و پا و سر و موی و گیسو و ریش و سبیل خود را حنا می بستند و از آن برای زیبایی و پاکیزگی و گاه برای جلوگیری از سردرد استفاده می کردند.

برای این کار، مردان و زنان به گرمابه می رفتند و در شاه نشین آن دور هم می نشستند. حنا را آب می کردند و در یکی از گوشه های شاه نشین می نشستند و دلاک حمام نخست موی سر و ریش و سبیل و گیسوی آنان را حنا می بست و سپس دست و پایشان را توی حنا می گذاشت.

لیست ضرب المثل های فارسی و ایرانی با معنی و توضیحات

شخص حنا بسته ناگزیر بود که ساعت ها در آن گوشه حمام از جای خود تکان نخورد تا رنگ، خودش را بگیرد و دست و پایشان خوب حنایی گردد. در این چند ساعت آنان برای آن که حوصله شان سر نرود با کسانی که مانند خودشان دست و پایشان توی حنا بود باب گفت و گو را باز می کردند و از هر دری سخن می گفتند. حمامی هم در این مدت از آنان با نوشیدنی های خنک نماینده (که به آن ها تبرید می گفتند) مانند آب هندوانه و انواع شربت، پذیرایی می کرد و چون آنان قادر به انجام هیچ کاری نبودند خود حمامی این نوشیدنی ها را بر دهان آنان می گذاشت تا بنوشند و کمبود آب بدنشان را که در این مدت بر اثر شدت حرارت حمام به صورت عرق بر سر و صورتشان جاری بود جبران نمایند.

این حالت که در آن شحص حنا بسته قادر به انجام هیچ کاری نبوده است بعدها رفته رفته از چهاردیواری حمام بیرون آمد و در دهان مردم به صورت ضرب المثل منتقل شد.

منبع: وبلاگ آریا ادیب

گروه سرگرمی هوای اصفهان