90 سال است خوشبختم - هوای اصفهان

به گزارش هوای اصفهان، نوشتن از محمدعلی کشاورز هم سخت است، هم آسان. مگر کسی که او را نشناسند. بازیگری با کوله باری از تجربه و نقش آفرینی ماندگار که به غیر هنر بازیگری، شرافت و بزرگواری اش هم همواره زبانزد خاص و عام بوده.

به گزارش گروه رسانه های هوای اصفهان، نوشتن از محمدعلی کشاورز هم سخت است، هم آسان. مگر کسی که او را نشناسند. بازیگری با کوله باری از تجربه و نقش آفرینی ماندگار که به غیر هنر بازیگری، شرافت و بزرگواری اش هم همواره زبانزد خاص و عام بوده. تولدش بهانه ای شد تا با مدیر برنامه هایش که از کودکی با استاد بوده، موضوع گفت و گو را در میان بگذارم.

گفت و گویی که اگر در شرایط کرونایی به سر نمی بردیم شکل و شمایل دیگری به خود می گرفت. مثل چند سال پیش با کیک و شیرینی به منزل شان می رفتیم و از عشق و صفا و طراوت و زندگی شان یاد می گرفتیم.

خلاصه که در این شرایط سخت، چاره ای جز سوال و جواب های اینترنتی نیست که با هزار دوندگی خوشبختانه این رخ داد.

حالا شما هم مثل من با خواندن این گفت وگو متوجه می شوید که بزرگواری بیرونی و درونی این اسطوره بازیگری تا چه اندازه محصول خانواده هنرمندی است که جلسات هفتگی مولاناخوانی در منزلشان برگزار می کردند و بزرگان هنرمندی که به آنجا رفت و آمد داشتند.

این روزها گرچه کشاورز به دلیل کهولت سن و بیماری از جهانی بازیگری کنار رفته، اما شمایل پرصلابتی که او با نقش هایش برای ما ترسیم نموده هیچ زمان از خاطرمان محو نخواهد شد. با ورود به نودمین سال پربار زندگی اش هنوز که هنوز است خیلی از خاطرات کوچک و بزرگش را به یاد دارد و برای ما به شیرینی از گذشته ها می گوید. تن شان سلامت و سایه شان مستدام باد.

آقای کشاورز، چطور شد که به هنر و بازیگری علاقه مند شدید؟ آیا از اعضای خانواده تان کسی به هنر علاقه مند بود؟

من در خانواده ای به جهان آمدم که پدرم اهل شعر و موسیقی بود. خاطرم هست که هر هفته جلسات مولاناخوانی داشتیم و منزل ما محل رفت و آمد بزرگان هنری بود. نه فقط در اصفهان که آن موقع محل زندگی مان بود، بلکه از شهرای دیگر ایران هم می آمدند و در جلسات منزل ما شرکت می کردند. در دوران دبیرستان هم تئاتر و هم موسیقی کار می کردم و علاقه ام به هنر به قدری زیاد بود که با این که در رشته پزشکی قبول شدم، اما دیدم نمی توانم آن را ادامه دهم. با روحیات سازگار نبود، به همین خاطر انصراف دادم و هنر را ادامه دادم.

از تجربه همکاری تان با مرحوم علی حاتمی بگویید. فکر می کنم فیلم مادر در کارنامه کاری شما صندلی ویژه ای دارد.

ببینید، من تمام کارهایی که با مرحوم علی حاتمی انجام دادم را خیلی دوست دارم که مادر از جمله آنهاست. علی واقعا انسان باسواد و فهمیده ای بود که متاسفانه خیلی زود از نعمت داشتن اش محروم شدیم. شما فیلم دلشدگان علی حاتمی را ببینید، در زمانی که موسیقی ممنوع بود آن فیلم ساخته شد و با وجود این که بخش های بسیاری از آن را حذف کردند، اما باز هم یکی از فیلم های ماندگار در هنرصنعت موسیقی ایران شد. کمتر کسی است که نداند شهرک سینمایی را علی حاتمی با عشق و برای سینمای ایران بنا نهاد و خوب بود که نام خالق و سازنده اش علی حاتمی را داشته باشد و امروز همه آن را با نام شهرک حاتمی شناختند. من خودم شاهد مراحل ساخت این شهرک بودم که علی حاتمی چه زحمتی برای خشت خشت آنجا کشید. در صورتیکه می توانست آن پول را صرف استفاده شخصی کند، اما این کار را نکرد و کاری انجام داد ماندگار برای هنر این سرزمین.

در طول سال هایی که از عمر شما می گذرد قطعا با برخی از اهالی هنر مناقشه هایی داشتید، اما همین که در این عرصه به شایستگی ماندگار شدید نشان از موفقیت تان دارد. راز موفقیت تان چیست؟

به نظرم بهتر است جواب شما را این طور بدهم که من همواره عاشقانه کار کردم و روی تک تک نقش هایی که بازی می کردم (هرچند کوتاه) خیلی مطالعه و آنالیز می کردم. قطعا طی هر کاری بحث و گفت و گو وجود دارد، اما آن روزها برای همه ما شرافت و نجابت در اولویت بود. امروز هم به تمام جوان هایی که وارد حوزه بازیگری می شوند توصیه می کنم مطالعه نمایند، سفر بروند و بیاموزند و همواره به خاطر داشته باشند باید با مردم صادق باشند تا مردم آنها را قبول نمایند و باور نمایند که ما از خودشان هستیم.

در زندگی تان نوروزی عجیب تر و شاید ترسناک تر از نوروز 99 به خاطر دارید؟

واقعا نوروز بسیار عجیبی داشتیم. قرار بود دخترم که در اروپا زندگی می نماید برای نوروز به ایران بیاید، ولی با این اتفاقات امکانش میسر نشد. عمیقا نگران تک تک مردم خوب این مملکت و البته تمام جهان هستم و امیدوارم هر چه زودتر راه نجاتی برای کل انسان ها پیدا گردد. فرصت خوبی است که تشکر ویژه ای هم داشته باشم از تمام پزشکان، پرستاران و تمام کسانی که برای مقابله با این بیماری زحمت بسیاری می کشند. آرزوی سلامتی برای تمام هموطنانم دارم و امیدوارم همواره سالم و سلامت باشند.

امروز در آغاز 90 سالگی احساس خوشبختی می کنید؟

بله خدا رو شکر از زندگی ای که کردم راضی هستم. ثمره سال ها زندگی ام تنها فرزندم هست که در اروپا در زمینه هنر انسان مطرح و شناخته شده ای است. دوستان خوبی داشتم و دارم، عاشقانه مردم و سرزمینم را دوست دارم و فکر می کنم خوشبختی در زندگی همین چیزهاست. من، هیچ وقت دنبال پول نبودم. چون اعتقاد داشتم پول خوشبختی نمی آورد، هرچند که بودنش برای زندگی راحت تر ضروری است و من خیلی وقت ها این راحتی را نداشتم، اما در طول 90 سال زندگی همواره انسان خوشبختی بودم.

منبع : جام جم

بازگشت به صفحه رسانه ها