هشدار به وزارت ارشاد درباره اجرایی کردن یک قانون - هوای اصفهان

به گزارش هوای اصفهان، علی اصغر شفیعیان ـ مدیرمسوول انصاف نیوز ـ با بی نتیجه خواندن قانون معاونت مطبوعاتی مبنی بر الزام رسانه ها به دارا بودن دفتری ثابت و نیروهای بیمه شده، می گوید: بعضی رسانه ها همه این شرایط را دارند، اما باز هم از رانت استفاده می نمایند و یا اصلا کار خبری نمی نمایند.

در روزهای اخیر معاونت مطبوعاتی درباره شرایط تخصیص آگهی های دولتی و یارانه های نقدی به رسانه ها، اطلاعیه ای را منتشر نموده است. طبق این اطلاعیه، مدیران مسوول رسانه ها ـ از جمله روزنامه ها، دیگر نشریه ها، خبرگزاری ها و پایگاه های خبری ـ ملزم شده اند که ظرف چند روز، کُد کارگاهی و نام صاحب کارگاه را در بخش مالی و بیمه ای حساب کاربری خود در سامانه جامع رسانه ها بارگذاری نمایند.

بدین منظور هوای اصفهان با چند تن از صاحبان رسانه های مجازی و مکتوب گفت وگو نموده و به عنوان مخاطب هدفِ اطلاعیه اخیر معاونت مطبوعاتی، نظر آن ها را درباره این اطلاعیه و کارآمدی آن در فضای رسانه ای کشور، جویا شده است.

شفیعیان یکی از مصاحبه شوندگان است که شرطی شدن تخصیص یارانه و آگهی های دولتی به رسانه ها را روش کارآمدی برای بهبود فضای رسانه ای کشور نمی داند. این فعال رسانه ای معتقد است باید با هم اندیشی مدیران دولتی و اهالی رسانه، روش های منطقی تری را پیدا و اجرایی کرد.

او در عین حال به هوای اصفهان گفت: حتما در اصل کار خوبی است، اما ما 13هزار رسانه مجوزدار داریم که اکثریت این ها رسانه واقعی که فعالیتی داشته باشند و تاثیر مثبت و خوبی در فضای رسانه ای کشور داشته باشند، نیستند. برای اینکه این ها را از دور رسانه خارج کنیم، راه های خیلی زیادی وجود دارد که باید در تعامل بین اهالی رسانه و مدیران دولتی راه ها را پیدا کرد و پیش برد.

وی به حرف هایش اضافه نمود: فکر می کنم اطلاعیه اخیر معاونت مطبوعاتی یک راه بسیار سخت است و زیاد هم مفید نیست. زیرا در حقیقت مجوزهای رسانه ای هستند که دارند کار می نمایند؛ نیروی زیادی دارند، حقوق زیادی هم می دهند و در واقع همه شرایط قانونی را دارند اما یا از رانت استفاده می نمایند یا اینکه کارِ خبری نمی نمایند. بر این اساس این قانون، هدفی را که معاونت مطبوعاتی در پی دستیابی به آن است ـ یعنی از میدان به در کردن رسانه هایی که واقعا رسانه نیستند و فقط مجوز هستند ـ را محقق نمی نماید.

او سپس حجم بالای رسانه های دولتی را سبب تضعیف رسانه های خصوصی دانست و اظهار داشت: شرایط مالی، شرایط مناسبی نیست و بعضی از رسانه ها با نیروی حق التحریر دارند کار می نمایند. منظورم رسانه هایی است که کار رسانه ای می نمایند، اما حتی دفتر ندارند، یا دفتر باثبات و خوبی ندارند و یا نیروهای کمی دارند. راهش این است ما به سمتی برویم که اقتصاد رسانه را سالم کنیم. رسانه های دولتی بسیار زیادی داریم که اجازه نمی دهند رسانه های خصوصی به راحتی عایدی داشته باشند و اقتصادشان بچرخد؛ بنابراین فکر می کنم یکی از مهمترین کارهایی که باید کرد این است که رسانه های دولتی را تا جای ممکن مثل شرکت های دولتی، خصوصی سازی و یا تعطیل کرد. یا باید به بخش خصوصی واگذار شوند یا تعطیل و ادغام شوند.

شفیعیان با بیان اینکه این قانون نتایجی دارد ولی هدف را محقق نمی نماید و در نهایت نتایجی که می خواهند به دست نمی آید، در این ارتباط جایگاه وزارت ارشاد را شنماینده خواند و گفت: فارغ از گرایشات سیاسی، وزارت ارشاد یک اتاق شیشه ای است و اگر بخواهد این کار را بکند، در برابر رسانه هایی که ممکن است به هر علتی از این اقدام خوششان نیاید، قرار می گیرد. این رسانه ها می توانند با پرداختن منفی، وزراتخانه را تحت فشار قرار دهند. خود وزارت ارشاد موقعیتش شنماینده است. رسانه ها قبلا هم این کارها را نموده اند. حتی با این کار وزیر جابه جا نموده اند. بنابراین به نظرم باید یک هم اندیشی کرد و راهش را پیدا کرد که همه بار برای اصلاح شرایط رسانه ای، روی دوش وزارت ارشاد نباشد. اگر خود وزارت ارشاد بخواهد وارد گردد، به سرعت بعضی از رسانه ها علیه اش کار می نمایند و یا باج می گیرند تا ساکت شوند. اگر وزارت ارشاد از قبل برای انجام این کار برنامه ریزی ننموده باشد، این اطلاعیه به جای اینکه نتیجه مثبتی برایش داشته باشد، می تواند باعث گردد که از طرف رسانه ها که اتفاقا رسانه های واقعی هم نیستند، تحت فشار قرار گیرد.

او در شرح حرف هایش تاکید نمود: رسانه ها به راحتی با چند خبر می توانند این کار را بنمایند؛ بنابراین می توان راه های منطقی پیدا کرد که از تعداد رسانه هایی که اضافه و بی مصرف هستند کاسته گردد و فضای رسانه ای خیلی بهتری را داشته باشیم.

شفیعیان در پاسخ به این پرسش که آیا می توان به کار رسانه به عنوان یک شغل خانگی نگاه کرد و بدون دفتری رسمی و ثابت، فعالیت رسانه ای داشت؟ گفت: به هر حال بخشی از رسانه ها می توانند به صورت پاره وقت کار رسانه ای نمایند؛ البته حداقل یک دفتر مرکزی داشته باشند اما بخشی از نیروهایشان تمام وقت نباشد. ما الان برای مثال درباره رسانه ای مانند واشنگتن پست این حساسیت را نداریم اما درباره رسانه های داخلی مان داریم. به این علت که ما یک بخش دولتی بزرگ در رسانه داریم برای همین بخش خصوصی مان نمی تواند سرپا بماند. لذا آمدیم یاریی را در نظر گرفتیم. حالا باید حساسیت داشته باشیم که این یاری را به کدام رسانه بدهیم و به کدام ندهیم. اما فکر کنید رسانه دولتی نداشته باشیم و رسانه های خصوصی بتوانند روی پای خودشان بایستند و یارانه قطع گردد، آن وقت دیگر این حساسیت وجود ندارد، رسانه دلش می خواهد دفتر داشته باشد یا دلش می خواهد نداشته باشد. آن وقت دیگر موضوع تغییر نمی نماید. تا به حال به ذهنتان رسیده که نیویورک تایمز دفتر دارد یا ندارد؟ این حساسیت های ما برای همین است. روی تیراژ هم به این علت حساس می شویم که رسانه ها بر اساس تیراژ یارانه و آگهی دولتی و کاغذ دولتی می گیرند. برای همین باید وزارت ارشاد باشد تا آنالیز کند هر رسانه چقدر تیراژ دارد اما اساسا اگر آن یاری دولتی حذف گردد، دیگر لازم نیست وزارت ارشاد نظارتی کند زیرا اگر کسی خوب کار نکند خودش نمی تواند سرپا بماند.

البته شفیعیان تاکید نمود که در شرایط کنونی موافق حمایت دولتی از رسانه هاست و قطع یاری های دولتی را منوط به محدود کردن رسانه های دولتی می داند. شفیعیان در این زمینه به ذکر جزییات پرداخت و گفت: البته در حال حاضر من از این حمایت دولتی و یارانه حمایت می کنم چون بخش خصوصی ما ضعیف است و نمی تواند سرپا بایستد؛ زیرا جمع بالایی از رسانه های کشور، دولتی هستند و می توانند در رقابتی نابرابر بخش خصوصی را شکست دهند. مثلا یک روزنامه دولتیِ 12 صفحه ای را در نظر بگیرید و یک روزنامه خصوصی با همان تعداد صفحه، روزنامه خصوصی باید روی پای خودش بایستد اما روزنامه دولتی به راحتی از پول نفت خرج می نماید، چندین برابر روزنامه خصوصی هم نیرو دارد. روزنامه خصوصی فرضا پنج هزار تومان هزینه می نماید و روزنامه را باید 6 هزار تومان بفروشد که سود داشته باشد اما روزنامه دولتی با همان کیفیت دو هزار تومان به فروش می رسد. حالا روزنامه خصوصی مجبور است صفحاتش را کم کند، کیفیتش را کم کند و تعدیل نیرو کند تا بتواند با همان قیمت بفروشد و رقابت کند. در همه حوزه ها همینطور است اگر دولت وارد گردد برای بخش خصوصی دیگر سودی ندارد.

او در انتها گفت: بنابراین در این حوزه هم فکر می کنم منشأ اصلی، دولتی بودن حجم بالایی از رسانه ها است. اما همین رسانه های دولتی برای نهادهای خودشان هم کارآمدی لازم را ندارند؛ یعنی تبدیل می شوند به روابط عمومی و رسانه هایی که فقط توجیه نماینده هستند. همه شان نه اما عموما به چیزی زائد و حجیم تبدیل می شوند که می توانند فقط روابط عمومی دستگاهی باشند که به آن وابسته هستند.